Hudas Not Pay

Hudas Not Pay

Malayo pa lamang ako ay tanaw ko na ang haba nang pila ng mga estudyanteng nag-aabang ng jeep na masasakyan patungong Dasmarinas. Magkahalong tuwa at inis ang aking naramdaman habang papalapit ako sa dulo ng pila. tuwa dahil sa wakas, nagkaroon din ng maayos na sistema para sa pila ng mga pasahero. hindi tulad nang nakagawiang unahan, siksikan, tulakan at minsan umaabot pa nang balyahan. Nakakainis, dahil tiyak aabutin ako ng siyam-siyam sa haba ng pila. Pagkatapos nang maghapong aralin, isama mo pa ang dalawang magkasunod kong pag-uulat sa asignaturang English100 at English 85, ang pag-ayat panaog mula sa ika-apat na palapag ng gusali ng College of Nursing, idagdag mo pa ang humigit-kumulang dalawampung minutong lakarin mula Unibersidad ng Cavite hanggang sa pilahan. Mabuti na lang at makulimlim hindi masyadong mainit, kapag nagkatoon hindi lang pagod ang aking mararanasan, baka nanggigitata na rin ako sa pawis.

Makalipas ang tatlumpung minuto, masasakay na rin ako, sa isip- isip ko, maiuunat ko na rin ang ngalay kong binti, makaksandal sa malambot na upuan. Sa aking pagsampa, agad akong humanap nang komportableng mapupuwestohan. Mas pinili kong uumupo sa tabi ng bintana upang makalanghap ng sariwang hangin, makapagmasid sa paligid. Habang binabaybay namin ang daan papuntang Trese Martires, naisipan kong pumikit upang maipahinga ko rin ang aking mata, at ako nakaidlip.

Sa kasagsagan nang aking pagkakatulog, bigla na lang akong naalimpungatan sa malakas na boses ni mamang drayber, "magbayad na ang hindi pa nakakapagbayad". Pakiramdam ko ay bahagya palang akong nakakidlip nabulabog pa, sa isip-isip ko "para naman, tatalon ang mga pasahero niya para lang hindi makapagbayad", wala na rin akong nagawa kundi ang tuluyan nang gumising at dumukot ng labing-walong pisong pambayad.

Sa hindi sinasadyang paglingon ko ay nakita ko ang karatulang may nakasulat na katagang "Hudas not pay", sa likurang bahagi ng drayber. Napangiti na lamang ako, dahil mayroon akong naalalang tao na may kaugnayan sa salitang hudas. Tandang-tanda ko pang ang kapitbahay naming matandang dalaga. Madalas namin siyang gulatin, napapasigaw siya ng "hudas, barabas, hestas", sabay habol sa amin at kapag kami ay naabutan matinding pinong-pinog kurot sa singit an gaming matitikman.

Habang nakalutang pa rin ang aking utak sa mga alaala ng kalokohan, eto na naman si mamang drayber sumisigaw na naman "bumaba na ang taga- De fuego". Bigla akong bumalik sa ulirat pababa na pala ako. Bago tumalilis papalayo ang sinakyan kong jeep. Muli kong hinabol nang tingin at nagpasalamat. Hindi lamang dahil nakauwi ako nang ligtas, dahil na rin sa kabila ng pagod katawan at utak napangiti niya pa rin ako dahil sa "Hudas not pay".